Yana Yana KERBELA'dan MADIMAK'a

Yana Yana KERBELA ’dan MADIMAK ’a Kıyımlar vardı Kerbela’dan önce, kıyımlar oldu Kerbela’dan sonra… Hem Habil, Kabil ’ i öldürmedi mi ? Almadı mı kardeşinin canını? Her dönem kardeş kanı dökecek bir kansız çıkmadı mı? Aynı Peygamberin ümmetiyiz diyenler, kıymadı mı Hüseyin’e, Ehli Beytin goncalarına? Dersim de Seyit Rıza ’nın öz yeğeni Rayber, kirvesi Zeynel ile birlikte almadı mı Alişer ’ in başını ? Üç-beş altına satmadı mı amcasını askerlere ? Maraş da, Çorum da komşuları değil miydi , kardeşçe yaşamak isteyen komşularının kanına susayan ? Madımak ’ ta ev sahipleri değiller miydi , kardeş sofrası gibi yüreğini açan dostlarımızı ateşe salıp , Kerbela gibi susuz bırakarak katleden ? Sizlere bir masal anlatmayacağız. Kabuk tutmayan ortak acılarımızı bir kez daha kanatacağız. Unutmayalım diye… Utanmasını bilmeyenler adına, bir kez daha utanarak… Kerbela çölünden havalanan turna katarına yoldaş olup; Dersim’ e, Maraş’ a, Çorum’ a, Madımak’ a uğrayıp, dostlarımızın gülüşlerine, göz yaşlarına dokunacağız… İnsan, düşünen hayvandır… Her canlı gibi, çiğ süt emmiştir. O ki sütü içinde pişiremez ise, hep hayvan kalır. Canı, her daim kardeş kanı çeker. Yarin yanağından gayrı her yerde, hep beraber diyebilmek adına, insan kalmalı. Ürkek serçe kuşlarına döndüğü yüreğimiz. Çıt sesine ürker olduk. Sevgi, barış, kardeşlik ; küçük bir ekmek parçasını ufalayıp, serçelere vermek kadar kolay, zahmetsiz, ucuz… İnsanız biz , insan kalalım…